نقطه زیر ب

از علی مرتضی نقل شده که فرمود من نقطه زیر ب هستم (انا نقطه تحت البا) ب یک نقطه بیشتر ندارد آن هم زیر آن گذاشته می شود پس این چه تاکیدی است که علی مرتضی دارد که من نقطه زیر ب هستم با اینکه می توانست بگوید من نقطه ب هستم؟

ابن فارض در تائیه سخنی دارد که شرح خوبی بر این جمله علی مرتضی است و احتمال زیادی دارد که اشاره به این جمله حضرت مرتضی داشته باشد.

و لو کنت بی من نقطة الباء خفضة       رفعت الی ما لم تنله بحیلة

محبوب با من گفت اگر مانند نقطه ب برای من فرود می آمدی و پایین می نشستی و کوچکی می کردی تو را بالا می بردم به جایی که بس بلند است و هرگز با حیله و ترفند نمی توانی به آن برسی و تنها راهش همین فرود آمدن تست.

تفاوت علی مرتضی با بسیاری دیگر در این بود که بقیه از هر فرصتی استفاده می کردند تا خودی نشان دهند اما علی مرتضی خودش را پنهان می کرد و هرچه او خودش را بیشتر پنهان می کرد در پیدایی حق تعالی پیداتر می شد. سال ها خون خورد و خویش را در خانه پنهان کرد از شفقتی که بر مردم داشت.

نیمه شب ها به در خانه مستمندان می رفت و پنهانی آذوقه تقسیم می کرد. یک شب که یکی از اصحاب با او بود در شگفت شد و گفت یا علی اینها که در زمره بدگویان شما هستند! علی مرتضی گفت می دانم. او نه تنها عمل نیکش را می پوشاند بلکه حتی حاضر نیست دشمنانش با خبر شوند که دارد با آنها چه می کند تا نظرشان تغییر یابد. آیا چشم تاریخ دیده است بنده ای را اینچنین راسخ در بندگی که تا این حد خویش را پنهان کند؟ از این روست که او می گوید من نقطه زیر ب هستم.

یعنی همه وجود تجلی بسم الله الرحمن الرحیم است و همه بسم الله الرحمن الرحیم متجلی در نقطه بندگی است. آنکه بندگی کند و خویش را بپوشاند آینه حق تعالی و مظهر او خواهد شد. ایا ممکن است آنکه نقش خویش می نماید آینه زیبارویی شود؟ آینه آینه نیست مگر اینکه از نقش خویش تهی گردد و علی مرتضی اینچنین بود. او نقش خویش می زدود تا آینه دلدار باشد و چه آینه ای. آنچنان نور دلدار در او تابید که بسیاری به گمان خطا رفتند و خدایش پنداشتند.